Mówią, że życie to sztuka odpuszczania. Zawsze mi się wydawało, że nie ma nic prostszego, niż machnięcie ręką i odpuszczenie jakiegoś tematu. Tymczasem, odpuszczanie okazało się trudną sztuką.

Dzisiaj krótka recenzja człowieka będącego moją siostrą.

Od drzemki, przez Shazam, rodzaje mąk, aż po bezdomność, miłość do Zabrza i kopalnie węgla kamiennego. Prawdopodobnie najbardziej zagmatwany odcinek na tym kanale.

Wiem, że czasem masz siebie dość, ale wbrew sobie, zrób czasem przyjemność temu człowiekowi, którym jesteś.

Dusisz się, męczysz, ale kochasz, więc nie odchodzisz. O toksycznych związkach i o tym, czy da się z nich wyjść.

O tym jak stek zjedzony 26 grudnia 2017 w warszawskiej restauracji Ed Red okazał się spełnieniem moich marzeń. Zupełnie niespodziewanie.

Najlepszy kryminał to taki, który napisało samo życie. Po trzech dniach dochodzenia do siebie i leżenia przed Netflixem, zebrałam najlepsze dokumenty kryminalne, jakie w życiu widziałam. Coś dorzucicie?

Każdy ma coś, co czasem spędza mu sen z powiek i jest jak ziarnko piasku, które nie chce się spod nich wydostać. Dziś o pięciu największych błędach z mojej przeszłości.

Co uspokoiło mnie w szalonej korporacji? A co towarzyszy mi w zimowe wieczory? Przy czym płaczę ze śmiechu, a przed kim chowam się w szafie? Dziś o ulubionych serialach.

Czego nie potrafisz zrozumieć? Ekonomii, prawa podatkowego, wyrzucania śmieci przez balkon, czy mlaskania przy jedzeniu?

Kiedy będę dorosła, będę miała wszędzie lad i porządek. I tak było. Sześć lat temu. Miałam porządek wszędzie, poza głową, życiem i resztą. O to chodziło?

Z okazji spóźnionego Dnia Nauczyciela przypomniałam sobie o tym, że kiedyś chodziłam do podstawówki, w której było… najbardziej dziecinnie, jak można sobie to tylko wyobrazić. Nie ma co ukrywać, miałam świetną podstawówkę. Przynajmniej z dzisiejszej perspektywy.

Witam! W dwa dni przeczytałam ponad dwieście komentarzy pod rząd z najbardziej nieulubionymi słowami. Oh gosh, nie wiedziałam, że to takie trudne! Ale na szczęście mamy ten podkaścik, w którym je wszystkie streszczam.

Jak na osobę, która nie ma zazwyczaj problemów z dzieleniem się emocjami, tym razem miałam spory problem. A czasem trzeba sobie po prostu powiedzieć: „jest mi smutno”. I to wystarczy.

Murzasichle (wymowa, której nauczyłam się dopiero po nagraniu: mur-za-śichle), to mała miejscowość niedaleko Zakopanego, do której – mimo ogólnie kiepskich wrażeń z podróży – często wracam myślami i są to myśli baaardzo dobre. Czy nadpisałam sobie wspomnienia? Czy da się tak zrobić?

Pamiętam, że od zawsze najcięższym kalibrem obelgi i krytyki był w ustach mojego dziadka leń. Leniuch, leń śmierdzący. W moim życiu zaś największą karą była nuda. Czy obie te rzeczy na pewno są złe i niepożądane?